8) Uciekamy

Z Bradem widywałam się tylko na posiłkach . Oboje wyglądaliśmy okropnie po jednej nocy wśród stworów . On miał odmrożone  ręce , senne i zmęczone oczy, poszarpane ubranie i poranione ciało . Ja miałam porozrywane ubranie , pełno śladów szpon Łaskawych i pełno siniaków ,, z rzutu herosem na odległość ‘’.

- Uciekamy ?

- Ale jak , czym ? Jak się dowiedzą to nas zabiją ! Zdurniałaś ?

- Mam kawałek pazura Łaskawej nim otworzymy bramę i też zamkniemy . Mam doskonałą orientacje w terenie , nektar , ambrozje , łuk i strzały . Poradzimy sobie . Jak nie spróbujemy to się nie dowiemy . Słońce w najwyższym stanie jest w południe wiec tata nas zobaczy . – Mówiłam z takim przekonaniem że sama zaczęłam wierzyć że to się uda

- Dobra wchodzę w to . Mamy jakieś trzy może  cztery godziny

- To szykujmy się . Za dwie godziny tutaj . Bogowie niech się nam uda- przytuliliśmy się mocno – Damy rade  

Po tych słowach rozeszliśmy się . Wchodząc do ,,domu ‘’ widziałam zdenerwowane  stwory . Oczywiście  Łaskawe musiały się wyszaleć a na kim ? NA MNIE !!! Jakby nie to że musiałam żyć do wieczora na pewno by mnie zabiły. Rzucały mną z jakiś 3 metrów na ziemię i bawiły się tym znakomicie . Po jakimś czasie śmiejąc się wyleciały . Posiniaczona , obolała , pocięta i całkowicie bez sił sprawdziłam czy zabrałam potrzebne rzeczy . Pełna obaw wyszłam na spotkanie za Bradem .

- Gotowy ?

- Jestem cały obsrany ze strachu ! To wystarczy za odpowiedz

- Znaczy gotowy ! Idziemy mam pazur – wyjęłam go z kieszeni i przecięłam szybko bramę i byliśmy wolni , Zamknęłam je i wyrzuciłam pazur jak najdalej mogłam . Zaczęliśmy biec i po kilkunastu metrach zaskoczyła nas woda. Pomyśleliśmy o wszystkim tylko nie o wodzie .

- Co robimy ?

- Płyniemy  , choć szybko

- Ja, ja ,ja  nie umiem . – mówiąc to zrobił się cały czerwony

- Dasz rade

Pomogłam mu przepłynąć te 120 m . To były najcięższe dosłownie ciężkie 120 m . Brad jest chłopakiem o ciemno czerwonych oczach , włosach czarnych w całkowitym nieładzie . Zbudowany jest potężnie , ubrany na czarno , na bluzce miał zbroje , ręce wielkie ale mogę zrobić dosłownie wszystko.  Po wyjściu z wody prawie od razu moje ubranie wyschło .Ale ja musiałam chwile odsapnąć . Biegliśmy na Północ ale i lekko  skręcając na Wschód . Cały czas był las , las , las, las  . Kiedy wybiegliśmy prawie bez sił na łąkę widziałam słońce w tak pięknym świetle , że zaczęłam być dumna iż mogę patrzeć na nie patrzeć . Tą zdolność maja tylko dzieci Apolla , gdyż inni herosi jak i śmiertelnicy nie mogą na nie spojrzeć ,  jak sami dobrze wiecie . Zaczęłam się modlić do taty . Nic to nie dawało . Nagle usłyszeliśmy ciche kszyki , ale były coraz głośniejsze

- Znaleźli nas !!!!! Szybko Lena !!!

Skupiłam całą swoją moc słońca , chciałam ją wyciągnąć na powierzchnie , wydobyć z siebie . Udało się aż za dobrze . Nagle zaczęłam świecić jasnym promieniem i ujrzałam jak potwory docierają do nas , ale odwracają oczy , tak jak Brad . Lśniłam niczym słońce i wznosiłam się coraz wyżej i wyżej . Uwidziałam na niebie mocniejsze światło w oddali  . To był tata , zauważył mnie , ale i tak był jeszcze daleko i to bardzo . Na ziemi Łaskawe i Ogry oraz cała banda z paskudni.pl szła powoli do Brada cały czas patrząc na ziemie .  Wyjęłam swój łuk i zaczęłam strzelać we  wszystko co się ruszało , no oprócz herosa . Po paru minutach zemdlałam i spadłam na ziemie z wielką siłą. Podeszła do mnie Łaskawa  i powiedział

- Teraz zobaczysz , za ucieczkę i tą zabawę srogo zapłacisz . Twój kolega też

- To ty zapłacisz -  powiedziałam ledwo żyjąc i strzeliłam w nią strzałom. Później pamiętam tylko jak się rozpływała w powietrzu . 

----------------------------------

Będę dodawać dwa rozdziały , bo wiem iż to całe opowiadanie jest nieciekawe i mało opisowe .Chce je szybko skończyć . Za ok. trzy tygodnie będzie zakończenie.  

 Szykuje dla was coś niezwykłego , ciekawszego z wolniejszą akcją . Powiem tylko że będzie miłość i wampiry !!!